Ecuador Mainland; een route over de Andes

Ecuador, onze voorlaatste stop in Zuid-Amerika. Lastig om op te boksen tegen al het moois dat we al gezien hebben. Toch heeft Ecuador ons goed verrast. We zijn verliefd geworden op de Galapagos eilanden, de mensen en de prachtige natuur. Ecuador heeft een prachtige mix van natuur en cultuur. En het aangename is dat je geen gigantische afstanden hoeft af te leggen. Blijf in Ecuador wel je gezonde verstand gebruiken bij het afrekenen, ze zijn nogal creatief met rekenen 😉 Hieronder onze persoonlijke highlights van dit mooie land:

Cuenca
Volgens ons de mooiste stad in Ecuador. Het hoogtepunt van de stad is eigenlijk de charme van de stad zelf. Het koloniale centrum met als highlight de nieuwe kathedraal met haar blauwe koepels, de gezellige straatjes en de rijke cultuur. En je kunt heerlijk eten in Cuenca. Voor ons was het een heerlijke stad om wat te relaxen na de Galapagos en te werken aan onze vervolgstappen en route van de reis. We hebben onze tijd ook goed besteed om zelf door de stad te struinen, onze was te doen, een bakje koffie te doen op één van de gezellige pleinen en naar een Panamahat fabriek te gaan. De Panamahoed wordt immers niet in Panama, maar in Ecuador gemaakt. We bezoeken een incaruine in de stad en aan het eind van de dag pakken we een taxi naar een prachtig uitkijkpunt over de stad.

Alausi
We nemen de bus in de historische stad Cuenca en komen ‘ineens’ aan in Alausi. De buschauffeur zet ons aan de kant van de weg af en we moeten de laatste kilometer maar zelf lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Het is alsof de tijd heeft stil gestaan. Overal lopen vrouwen nog in traditionele kleding en volgens mij zijn wij de enige toeristen in het gehele dorp. We zijn in Alausi voor één ding; de beroemde treinrit ‘Nariz del Diablo’, een werkelijk prachtige route door de bergen met als hoogtepunt een zigzagroute naar beneden naar station Sibambe. Na een bakje koffie en een dansvoorstelling nemen we dezelfde adembenemende route weer terug naar Alausi.

                     

Baños
Baños is een klein gezellig dorpje tussen de watervallen. Ontzettend toeristisch, maar gezellig. Baños staat bekend om de extreme sporten en de kuuroorden en dit is ook precies wat wij er hebben gedaan. Om de omgeving te ontdekken besluiten wij om een mountainbike te huren. Echt vermoeiend is de tocht niet, het gaat namelijk zo ‘n 25 km lang voornamelijk bergafwaarts. Onderweg stoppen we zo nu en dan om van het uitzicht op de vallei en de watervallen te genieten. Bij de laatste waterval is het mogelijk om te zwemmen. Wij besluiten om onze broek op te stropen en door het rustig kabbelende beekje te wandelen. Op de weg terug roept Hilko opeens dat we moeten doorlopen, want het water stijgt ineens erg snel. Zo snel, dat we vast zitten aan de andere kant van het water. Wat is het geval, de waterval is doorgebroken en het water komt met een gigantische vaart naar beneden gekletterd. Binnen tien seconden is het kalme riviertje omgetoverd tot een kolkende wildwaterbaan, er is met geen mogelijk doorheen te komen. De stress en angst schiet door ons lijf. Mensen aan de andere kant van de rivier proberen met stokken ons te helpen, maar het water is te krachtig. Uiteindelijk komt er iemand met een helder idee dat er verderop een brug hangt. Samen met een familie met kinderen lopen we op onze blote voeten over stenen, takken en bladeren om de brug te bereiken. We klauteren omhoog door de modder, totdat we boven zijn. De brug hangt er al even en ziet er niet meer heel stabiel en onderhouden uit. Heel voorzichtig met trillende benen lopen we over de oude hangbrug heen, de rivier over. Aan de overkant moeten we even bijkomen van wat er net allemaal is gebeurt. We zitten een beetje beduusd voor ons uit te staren. Bizar hoe sterk water kan zijn! Op de weg terug gooien we de fietsen achterin een pick-up die ons terug brengt naar het dorp. Dat was me wel een dag!

Baños mag je niet verlaten zonder een bezoek aan Casa del Arbol, ook wel de ‘swing at the end of the world’ genoemd. Dit is eigenlijk niet meer dan een boomhuisje met een schommel eraan. Normaal heb je hier prachtig uitzicht over de stad. Vandaag zijn er vooral wolken te zien, waardoor we ons echt “in de wolken” voelen.

    
Voordat we de bus pakken naar Latacunga besluiten we ons leven letterlijk aan een draadje te hangen: we gaan ziplinen. Een parcours van twee kilometer lang, met zes verschillende lijnen. Hilko ziet dat de accessoires van hoge kwaliteit zijn en de staalkabels zien er goed onderhouden uit. 😉 We genieten glijdend aan staalkabels door de natuur, jammer dat het zo snel ging.

  

Nationaal park Cotopaxi
In het nationale park Cotopaxi staat de op één na hoogste vulkaan van Ecuador, de Cotopaxi. We besluiten een dagtour te doen naar de vulkaan en zullen als het goed is tot 4800 meter komen. Het is een bewolkte dag, dus kans op goed zicht op de vulkaan is nihil. We beginnen bij het museum met uitleg en vervolgens rijden we naar een hoogte van 4500m boven de zeespiegel. Vanaf daar wandelen we, heel rustig aan, omhoog. Onderweg sneeuwt het en elke stap lijkt in de ‘slowmotion’ te gaan. Op 4800m komen we bij een refugio en doen we een bakje koffie. Het geeft ons een heel klein beetje een wintersport gevoel. Na de koffie lopen we nog een stuk verder, ondanks dat het aan het uitzicht weinig zal veranderen. Met wat lichte hoofdpijn en kortademigheid, merken we echt wel dat we op hoogte zijn. We lopen tot aan 4980m en dan kunnen we het natuurlijk niet laten om nog even 20 meter verder te klimmen om die grens van 5000m te halen. Onderweg zien we overal noodroutes en uitwijkmogelijkheden; de vulkaan is namelijk actief, als deze uitbarst, dan neemt het al het (smelt)ijs mee en zijn er verschillende noodroutes bepaald voor de veiligheid.

Quilotoa Loop
Het Quilotoa-meer ligt op 3.850 meter hoogte. Je kunt hier met een dagexcursie naar toe, maar wij hebben er voor gekozen om bij Quilotoa meer te komen middels een meerdaagse hike. De wandeling brengt je van bergdorp naar bergdorp. Vanaf het dorpje Latacunga pakken we de bus naar Saquisili, hier is op donderdagochtend altijd de lokale markt en het leek ons leuk om hier een korte stop te maken. Daarna hebben we de bus gepakt naar het dorpje Insinlivi, een prachtige busrit. We reden over smalle zandwegen met gigantisch veel haarspeldbochten door de bergen van Ecuador. In het dorp Insinlivi is er buiten een kerk niet veel te beleven. Maar vanaf ons hostel hebben we een prachtig uitzicht op de groene vallei. Het hostel is erg knus en ’s avonds houden we ons warm met een fles rode wijn bij de openhaard.

Op dag twee beginnen we met onze wandeling. Op onze eerdere dagtrip naar de Cotopaxi hebben we twee (Nederlandse) meiden leren kennen, waarmee we nu gezamenlijk de hike gaan doen.
Dag rugzakken op, lunchpakketje mee en met een duidelijke routebeschrijving gaan we op pad. De eerste dag gaat ons goed af. We lopen door de mooie groene valleien, lopen over boomstammen een rivier over, komen langs de meest schattige bergdorpjes en de lokale bevolking moedigt ons aan. Na vier uur lopen komen we aan in het dorpje Chugchilan. De lokale school is net uit en we worden begroet door de kinderen in hun schooluniform. ’s Middags ploffen we heerlijk neer in onze hangmatten van het hostel.

De volgende ochtend vertrekken we uitgerust aan onze tocht naar Quilotoa, welke bekend staat als de zwaarste dag. De dag begint makkelijk, we wandelen het dorp af tot de rivier in de vallei.
Het nadeel van dalen is dat we dit ook weer helemaal omhoog moeten wandelen, om vervolgens aan de andere kant weer van de berg af te dalen en deze óók weer op te klimmen. Na zo’n vijf uur wandelen merken we dat onze benen zwaar aanvoelen. De wandeling is pittig, maar als we eindelijk het Quilotoameer zien liggen is het zeker de moeite waard. Wat een mooi kratermeer.

           ​      

Na het bereiken van het dorp Quilotoa besluiten wij om nog een nacht te blijven slapen, zodat we de volgende ochtend het meer vanaf wat uitkijkpunten kunnen bekijken. Na een uurtje wandelen komen we bij het uitkijkpunt en besluiten we spontaan om het gehele meer maar rond te lopen. We hebben gelezen dat het “maar” vier uur wandelen is. Nou… daar hadden we ons even in vergist. Enig nadeel, we hebben slechts één flesje water en twee bananen bij ons, we zouden namelijk alleen even naar een uitzichtpunt gaan. Op sommige stukken is het pad is veel smaller dan gedacht en gaat gepaard met steile afgronden. We moeten opletten waar we onze voeten neerzetten, want anders val je zo de steile afgrond in. Hilko’s hoogtevrees begint zelfs parten te spelen. Na zo’n zes uur lopen zijn we weer terug bij het punt waar we zijn gestart. Hoewel de wandeling pittig was, was het ons dubbel en dwars waard. Rechts kijk je in de groene vallei en links zien we het helderblauwe water van het meer. De wandelroute is nog vrij rustig en puur, gelukkig heeft toerisme hier (nog) niet de overhand.    

Quito
Met de bus komen we aan in de hoofdstad van Ecuador. Ze zeggen de mooiste stad van het land, maar hier zijn wij het niet helemaal mee eens. Het is druk, grauw en ’s avonds is het vrijwel uitgestorven en raadt men aan om als toerist niet over straat te lopen. Het is ‘gewoon’ een stad. Wij gebruiken Quito dan ook voornamelijk als uitvalsbasis voor onze trip naar de Amazone. We kunnen natuurlijk wel een paar highlights van de stad meepikken. Via het hostel regelen we een free walking tour. We lopen twee uur door de stad, bezoeken de kathedraal en beklimmen de torens. Hiermee hebben we meteen een mooi uitzicht over de stad. We lunchen uitgebreid Sushi en maken ons op voor ons volgende avontuur; de Amazone. 

Om jullie een indruk te geven van ons avontuur, zie onze video: http://travelthedream.reislogger.nl/video/ecuador-mainland.36006