Ons laatste blog: Nieuw-Zeeland, Zuidereiland deel 2

Wat vliegt de tijd… Dit is al weer ons laatste blog van onze fantastische wereldreis! In dit laatste blog nemen we jullie mee door ons laatste gedeelde van de reis.

Dat Nieuw-Zeeland ons steeds meer heeft verrast, wisten we al, maar we blijven ons verbazen, het kan dus nog mooier. Nieuw-Zeeland is echt het land met de mooiste natuur ter wereld en mocht je ooit plannen hebben om er heen te gaan: Zeker doen!

We verlaten Wanaka en rijden richting Glenorchy, alleen de naam klinkt al goed. Via één van de mooiste wegen in heel Nieuw-Zeeland komen we uit in het kleine pittoreske plaatsje Glenorchy.
We hebben horen zeggen dat in dit gebied ook de filmopnames gemaakt zijn van the Lord the Rings, wij hebben zelf geen idee, want we hebben de films nooit gezien, maar de omgeving is schitterend. Onderweg naar Glenorchy rijden we langs het water en dan zien we dit! Wauw! Wat een kleuren, wat een kalm water en wat een weerspiegeling! Hier kun je uren naar kijken.

We zijn niet zomaar in Glenorchy, we hebben een (nieuwe) activiteit op het programma staan. Hilko blijft mij en zichzelf verrassen deze reis. Opeens komt hij met het idee om te gaan paardrijden. Wij? Ja, wij!  Ik kijk hem in het begin wat verwonderd aan (eigenlijk denk ik dat hij gek is geworden), maar hij is serieus. Dus, waarom niet? Je moet toch af en toe nieuwe dingen proberen, anders kom je er ook nooit achter of je iets wel of niet leuk vindt... Dus boeken we een twee uur durende trip te paard. En… Eerlijk is eerlijk, het paardrijden was fantastisch! Met een ander stel en een gids lopen we twee uur langs en door de Dart River. We rijden in het mooiste landschap dat we ooit hebben gezien. Misschien wel voor herhaling vatbaar 😉

Na het paardrijden gaan we naar de meest toeristische stad van het land, Queenstown. Het is een gezellige drukke stad, maar voor ons iets te toeristisch. We besluiten om te gaan mini golfen, één van de populairste bezigheden van de Kiwi’s. Ze hebben hier een hilarische 18-hole indoorbaan en we hebben gehoord dat dit een must do is. Beetje jammer dat Wendy dik werd ingemaakt…

Via Highway 94 rijden we richting Milford Sound, het natste gebied van Nieuw-Zeeland. Vanuit Queenstown is het zo’n vijf uur rijden. We breken de route op en slapen in het plaatsje Lumsden. Onderweg zien we het weer veranderen van een strakblauwe lucht naar grijs en we komen auto’s tegen met sneeuw. Vlak daarna rijden we zelf ook ineens in de sneeuw, zo snel kan het weer dus omslaan in Nieuw-Zeeland. Wel een prachtig gezicht, alle groene heuvels die ineens wit zijn.
 
De route naar Milford Sound was klaarblijkelijk dicht i.v.m. lawinegevaar, dus we hebben geluk dat we de route hebben opgesplitst. De volgende ochtend schijnt de zon weer en na een telefoontje komen we er achter dat de weg sinds vanochtend weer open is, gelukkig. Let’s go.

De smalle 120 km lange weg naar Milford Sound wordt omringd door groene bergketens, steile rotswanden, prachtige watervallen en meren. Zodra we dichter bij Milford Sound komen is het prachtig weer en dat is best bijzonder, want het Fiordland National Park, waar Milford Sound toe behoort, is één van de meest regenrijke gebieden ter wereld. Milford Sound moet het stellen met zo’n 200 regendagen per jaar. Dat komt trouwens neer op zo’n slordige 7 meter regen per jaar.

Na een rustige nacht in de bossen stappen we de volgende dag aan boord van de Mitre Peak voor onze cruise door de fjorden. Er staat veel wind, maar het is droog, de lucht is zelfs blauw en het zonnetje laat zich ook weer zien. We genieten van het prachtige uitzicht in de fjorden, een miljoenen jaren geleden uitgesleten gletsjer. We varen langs prachtige watervallen en wat zijn de bergketens om ons heen gigantisch hoog. Of zijn we zelf gewoon klein?

Het is tijd om de oversteek te gaan maken naar de andere kant van het land. We rijden vanuit het Zuid-Westen naar de Oostkust van het land. We gaan naar de Otago Peninsula bij Dunedin.
De 24 kilometer lange Otago Peninsula is een mooi schiereiland met strand en duinen. Tijd voor een wandeling. Wij maken een stop bij Sandfly bay en wandelen heerlijk over het strand. Het leuke aan deze baai is dat we aan alle kanten worden vergezeld door enorme zeeleeuwen die lekker liggen te luieren op het strand.

Op 14 oktober was het Hilko zijn verjaardag en die kunnen we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Naast het feit dat Wendy natuurlijk mooi voor hem heeft gezongen, besluiten we lekker te gaan lunchen. En waar beter dan bij één van de beste en bekendste restaurants aan de Oostkust van het land, Fleur’s place. Een gezellige huiskamer met verse vis op de menukaart. Met een wijntje erbij is de verjaardag (en het eten) helemaal compleet. 

Na deze voortreffelijke lunch rijden we door naar de Moeraki Boulders. Eigenlijk is dit niet meer dan gigantische ronde stenen die verspreid liggen over het strand. Er zijn allerlei legendes en theorieën op los gelaten over hoe de stenen hier zijn gekomen, maar onlangs is gebleken dat deze keien miljoenen jaren geleden in de zee zijn ontstaan.

Deze reis hebben we het geluk gehad om al veel pinguïns te zien, maar de pinguïn die we gezien hebben in Oamaru is wel erg bijzonder. We staan bij het strand wat naar de zee te staren als we opeens iets uit het water zien lopen. We kijken elkaar even aan, maar we zien dat het toch echt de Yellow-Eyed pinguïn is. De meest zeldzame pinguïn op onze planeet. In Oamaru leven er slechts zes en zijn moeilijk te spotten. Toevallig komt hij bij ons precies uit de zee lopen, lucky us!

Blauw, Blauwer, Blauwst, Wat een kleur! Nog zo’n natuurwonder van Nieuw-Zeeland. We zijn op weg richting Mount Cook en we rijden langs Lake Pukaki. Dit meer is wel 53 kilometer lang en als het zonnetje erop schijnt, zoals bij ons, word je getrakteerd op een onnatuurlijke, bijna neppe blauwe kleur. Dit is echt bizar, dit hebben we nog nooit gezien. Vanaf nu is blauw écht onze lievelingskleur.
We zetten onze stoeltjes buiten bij het meer en besluiten op het gemak hier te gaan lunchen. We zitten twee uur lang verwonderd te kijken naar hoe prachtig dit is!

We hebben onze reis al veel toffe dingen gedaan en gezien, maar we blijven onszelf uitdagen voor nieuwe ervaringen. We zoeken naar een letterlijk nieuw hoogtepunt en die vinden we in een perfecte combinatie van vliegen in een helikopter, een sneeuwlanding op de gletsjer, gevolgd door een vlucht met een sneeuwvliegtuig vanaf de gletsjer. En dat op één dag!

Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, de besneeuwde bergtop steekt 3.753 meter boven zeeniveau uit. En vandaag gaan we deze berg dus van dichtbij bekijken. We beginnen met de helikopter en vanaf de start tot de landing hebben we prachtig uitzicht over de Tasman vallei en het adembenemende blauwe gletsjermeer, wat een mooie (aanvlieg)route. Wendy heeft het geluk dat ze voorin mag. We landen midden op de Tasmangletsjer en krijgen de tijd om te genieten van deze unieke alpine omgeving. Nadat we de omgeving goed in onszelf hebben opgenomen, stappen we aan board van het sneeuwvliegtuig voor de terugweg. Wat is het gaaf om vanaf een gletsjer op te stijgen, maar onderweg is het ook wel spannend met wat turbulentie, er staat een stevige wind, die ons af en toe ineens wat omhoog of naar beneden blaast.

In het gebied rondom Mount Cook kun je vele wandelingen maken. Een populaire wandeling is die van de Hooker Valley. Deze track is zo’n tien kilometer lang en brengt je langs twee gletsjermeren, drie hangbruggen en natuurlijk naar waanzinnige uitzichten op de valleien en de bergen, waaronder die gigantische Mount Cook.

We rijden het plaatsje Tekapo in voor onze laatste dagen van onze reis door Nieuw-Zeeland. We rijden het dorp nog niet in en Hilko zegt ineens dat hij niet meer kan schakelen, de versnellingsbak zit helemaal vast. Gelukkig zit er in het dorp een garage die naar onze camper wil komen kijken.
Na een uur wachten krijgen we het bericht waar we niet op zaten te wachten. “De bus is kapot en kan niet meer gerepareerd worden”.  Staan we dan… voor de tweede keer deze reis een kapotte bus. De verhuurmaatschappij komt met een alternatief, een huurauto…(?) Zijn ze gek geworden? Waar moeten we dan slapen? Hoe moeten we dan koken? Nadat Hilko heeft moeten lullen als brugman komen ze uiteindelijk toch over de streep en bieden ons een zelfde camper aan. Klein nadeel, deze moet met een sleepwagen nog helemaal uit Christchurch komen en dat is ca. vier uur rijden naar Tekapo. Er zit voor ons niets anders op dan te wachten. Gelukkig is het heerlijk weer en zijn we in de bewoonde wereld. Dus maken we een wandeling langs het meer en de omgeving.
De medewerkster van de garage is zo lief om ons alvast naar de camping te brengen. Daar staan we dan met al onze bagage op een lege kampeerplek zonder camper… De mensen op de camping keken ons ook onbegrijpelijk aan. We zagen ze denken “wanneer gaan jullie een tent opzetten?” Uiteindelijk wordt onze nieuwe bus om 21.00 uur bezorgd en kunnen we alles weer inruimen.

Tekapo behoort tot het zogenaamde 'Aoraki Mackenzie Dark Sky Reserve'. Dit is één van de beste plekken ter wereld om naar de sterren te kijken. Hier willen we meer over weten! We hebben een tour geboekt voor in de avond/nacht. Om 23.30 uur worden we vanaf de camping opgehaald en naar het observatory gebracht.

Enthousiaste gidsen vertellen ons alles over de sterrenhemel van het Zuidelijk halfrond en we kunnen het heelal door een telescoop bekijken. Voor een ultieme ervaring van het sterrenkijken, gaan we ons omkleden. We trekken onze zwemkleding aan en we krijgen een drijvende hangmat. We gaan de sterrenhemel liggend bekijken vanuit een hotpool. Heerlijk! Midden in de nacht vallen we moe maar voldaan in slaap in onze nieuwe camper. Wat een dag.

De één-na-laatste dag in onze camper genieten we nog even van het uitzicht op het prachtige Lake Tekapo, voor we ‘s middags richting Christchurch rijden. We slapen in de buurt van Christchurch en de volgende ochtend leveren we onze bus in. We handelen de compensatie af en we worden naar de airport gebracht voor onze vlucht naar Auckland op het Noordereiland. We hebben hier één dag in de stad, voordat we aan onze terugreis naar Europa gaan beginnen. We zullen via Singapore (met 18 uur stopover om de stad te ontdekken) naar Porto in Portugal vliegen. In Portugal kunnen we een weekje bijkomen van de jetleg, gaan we de steden Porto en Lissabon ontdekken en tussendoor hebben we een familieweekend in het huis van Hilko’s broer.

Met dit blog komt er dus eigenlijk ook een einde aan onze wereldreis. We hebben van ieder moment genoten en we hadden dit voor geen goud willen missen! We zijn in totaal 269 dagen weggeweest, we hebben 15 landen bezocht, waarvan ruim 4,5 maand in Zuid/Centraal Amerika, 1 maand in Azië en ruim 3 maanden in Oceanië. Volgens mij hebben we niets te klagen.  

We hebben gezwommen met o.a. hamerhaaien, dolfijnen, zeehonden en walvissen. We zijn uit een vliegtuig gesprongen, we hebben door de mooiste natuur gewandeld, we hebben gedoken op de mooiste plekken ter wereld, we hebben gedanst tijdens het Carnaval in Rio de Janeiro en ga zo maar door. Daar kunnen we nog wel een apart boek of blog over schrijven.

Wij kunnen niet anders naar huis gaan met een ervaring die we nooit, maar dan ook nooit meer zullen vergeten! Het was een lastige stap om te nemen, maar wat zijn we blij en trots dat we deze keuze en deze onvergetelijke reis hebben mogen maken. We hadden het niet zonder elkaar gekund!

Alle dromen kunnen uitkomen, zolang je het lef maar hebt om ze na te streven.  

Bedankt dat jullie al die maanden ons blog hebben gelezen en ons hebben gevolgd.
Naast het feit dat we jullie, vrienden, familie, kennissen, (ex)collega’s, sportinstructrices, maar ook totaal onbekende volgers op de hoogte hebben kunnen houden, zijn we ook blij dat we een mooi naslagwerk hebben voor onszelf om terug te kijken en denken aan deze fantastische ervaring.

Liefs, Hilko & Wendy

Zie hier onze laatste film: https://youtu.be/xrfKyKFTYbE